Αϋπνίες

Χθες πάλι δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Άρχισα λοιπόν να γράφω. Είχα πολλά που ήθελα να αποτυπώσω στο χαρτί. Τόσο καιρό βλέπεις έγραφα μόνο τις απόψεις του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα ή εξιστορούσα τα κατορθώματα του Βενιζέλου και έλεγα στις σκέψεις μου να περιμένουν λίγο..
Έχω πολλά να γράψω.
Είμαι πια και εγώ μια μικρή φιλόδοξη κοπέλα γεμάτη όνειρα, υποσχέσεις, αμφισβητήσεις.
Ναι, αμφισβητώ το καθετί μικρό και μεγάλο. Όχι όμως αναίτια.

"Αυτά τα λες τώρα", μου είπες. "Θα μεγαλώσεις όμως και θα θέλεις και εσύ αυτά που θέλουν όλοι".

Έτσι μου είπες. Και τρόμαξα.
Ίσως να είναι και έτσι. Μπορεί. Το πιο πιθανό, δηλαδή, είναι να γίνουν έτσι τα πράγματα.

***

Μη μου αποστερείς όμως το τελευταίο μου καταφύγιο :
Την ελπίδα.
Τη χαρά του να διαφωνώ.
Να ονειρεύομαι αλλιώτικα.
Να λέω πράγματα απίθανα.
Να υποκρίνομαι την ανεξάρτητη.
Να λέω "όχι" απλά και μόνο για να βλέπω την απορία στα πρόσωπα των άλλων
Να τρέχω , χωρίς να ξέρω πού στ' αλήθεια πηγαίνω.

Φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως όταν μεγαλώσω με βασανίζουν αϋπνίες.
Όχι σαν τις τωρινές. Γιατί τώρα ξενυχτάω σχεδιάζοντας πώς να περάσω από την άλλη μεριά του φράχτη.
Φοβάμαι μήπως με βασανίζουν αϋπνίες επειδή δεν τόλμησα καν να ονειρευτώ, να αμφισβητώ, να προσδοκώ μια ουτοπία.

"Αν θέλεις να διασώζεται το όνειρο, θέλει να το στερείσαι" - Κική Δημουλά