Έρωτας (ο) (γεν.πληθ. ερώτων) / αρχ.έρως,-τος έρασ-ος έραμαι =ορμώ με μανία
1. έντονο συναίσθημα έλξης και επιθυμίας μεταξύ δυο προσώπων που χαρακτηρίζεατι από πόθο για σεξουαλική επαφή, ΣΥΝ. ο πόθος
2. αντικείμενο ερωτικής έλξης ή επιθυμίας
3. σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των προσώπων, τα οποία αισθάνονται ερωτική έλξη και επιθυμία ο ένας για τον άλλο
4. κάθε ερωτική σχέση από ηθική και κοινωνική άποψη
5. η σεξουαλική πράξη
6. η ιδιαίτερη αγάπη, το πάθος, η υπερβολική αφοσίωση
7. θείος έρωτας ως προσωπική, συνειδητή, ασίγαστη ροπή του πιστού προς το θείο
Με πιάνουν τα γέλια.
Ο ορισμός φαντάζει να είναι ο πληρέστερος που υπάρχει, ειδικά μάλιστα όταν τον αλιεύεις από το πλέον έγκριτο λεξικό.
Για μένα όμως δεν είναι παρά άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια του ανθρώπου να προσδιορίσει και να ορίσει τα πάντα στα πλαίσια της "απεραντοσύνης" του και της προσπάθειας του να ξεπεράσει τη φθαρτότητά του. Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα; Κάποιες έννοιες είναι ασύλληπτες.
Κι ο έρωτας είναι το τρανότερο παράδειγμα. Το να τον προσδιορίσεις είναι τόσο μάταιο, όσο το να προσπαθήσεις να μετρήσεις τα αστέρια στον πιο καθάριο ουρανό ή να χτενίσεις τους κόκκους της άμμου ένα μεσημέρι στη Σαχάρα.. Δεν ξέρεις ποτέ το πώς και το γιατί, αν είναι παθος, επιθυμία, ορμή , αν ο άλλος θα είναι κίτρινος, λευκός ή μαύρος. Δεν μπαίνει σε καλούπια, παρά τριγυρνά αδέσποτος.
Πηγάζει απο το διάφραγμα, από εκεί που ξεπηδάει η αναπνοή και ορμάει προς τα έξω μαζί με αυτή. Τότε ρίχνεται σε μάχη με τη λογική και ως "ανίκητος στη μάχη" σε κυριεύει. Είναι το σημείο που λες : "Α! για να γεννηθείς εσύ και εγώ να σε συναντήσω..γι ' αυτό έγινε ο κόσμος" και αρχίζεις να πιστεύεις πως τόσες χιλιετίες και τόσος χρόνος που κύλησε και τόσοι άνθρωποι που πέρασαν ήταν απλά πιόνια σε ένα θείο σχέδιο με σκοπό να συναντήσεις τον έρωτά σου..
"ΣΟΥ"; Μα βέβαια. Δεν το ήξερες ότι ο έρωτας είναι αδελφός της κτήσης και πατέρας της ζήλιας; Είναι εκείνο το σημείο που αρρωσταίνεις και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Το πιστεύω πως με τα χρόνια θα βρούμε θεραπεία για τον καρκίνο, όμως αμφιβάλλω αν θα μπορέσουμε ποτέ να θεραπεύσουμε τον άνθρωπο από τη "σχιζοφρένεια" του. Ποιά "σχιζοφρένεια"; Μα πώς αλλιώς να αποκαλέσεις την αιτία για την οποία όταν είσαι με τον ερωτά σου ο χρόνος κυλά γρήγορα και εσύ αγαπάς κάθε κομμάτι του κόσμου, ενώ όταν φεύγει βυθίζεσαι στν άβυσσο;
Μα τι προσπαθώ και εγώ να κάνω; Γιατί δε με σταματά κανείς τόσην ώρα; Δεν πρέπει να συνεχίζω να μιλάω γι'αυτόν.
Γιατί ο έρωτας είναι εξιδανίκευση. Και στην προσπάθεια σου να προσδιορίσεις το εξιδανικευμένο τό απομυθοποιείς. Ιεροσυλία.
Πρέπει να σιωπήσεις για να τον βιώσεις.
Μόνο κάτι τελευταίο. Στις ερωτήσεις για έρωτα απαντάτε με ένα στίχο του Λειβαδίτη:
"κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε..."
Σιωπή
