Το έξω μου παράθυρο ανοιχτό
το μέσα μου όμως φυλακή καλά κλειδωμένη.
μόλις μου 'ρθε μια παράξενη σκέψη..
Είμαι η κουρτίνα του δωματίου μου.
Πάντα μένει στατική
μα, μόλις το παράθυρο ανοίξει,
μόλις ο αέρας χιμήξει για να βιάσει το δωμάτιο μου
της ασκεί τέτοια μαγεία που αρχίζει και χορεύει..
Ενώ πριν δυο λεπτά ήταν ακίνητη και πάντα σκυμμένη προς τα κάτω
κοίτα την τώρα δα πως παίζει!
Και πασχίζει να βγει απ το παράθυρο.Όντας μισή μέσα μισή έξω.
Προσωπικότητα διχασμένη.
Δυο άνθρωποι σ'ένα σώμα
Διάφανη για να βλέπει ό,τι γίνεται έξω,
αλλά ταυτόχρονα ικανή για να εμποδίζει τους έξω να μπουν μέσα..
και χορεύει περίεργα με τον ηλεκτρισμό
Τι κι αν σκιστεί?
Την αφήνω..θα έχει τουλάχιστον περάσει καλά.
