Πάλι

Με έπιασε πάλι. Αυτό.
Το να τα θέλω όλα.
Και να μην μπορώ να κοιμηθώ μέχρι να τα αποκτήσω.
Και να μην μπορώ να αφεθώ για να τα αποκτήσω.
Και να μην αναπνέω μέχρι να τα αποκτήσω.
Ενώ ξέρω ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να τα αποκτήσω.

Κι ενώ τράβηξα ένα δρόμο, δεν τον περπατώ απερίσπαστη.
Κι ενώ στο τέλος βλέπω το φως,
σκάβω και ψάχνω σα το σκυλί έναν άλλο δρόμο να βρω,
τον οποίο μπορεί μεν να μην τον θέλω τόσο,
ωστόσο να πω κι εγώ σαν άλλος Οδυσσέας
'το είδα κι αυτό'

Κι όταν γυρίσω πίσω στο νησί μου.
Όχι δεν θα είναι όπως στο παραμύθι.
Θα είναι αδειανό.
Γιατί κάθε μέρα έχτιζα και όλα τα κατέστρεφα.
Γιατί, τελικά τίποτα δεν έχτισα.
Γιατί, στ' αλήθεια αναλώθηκα.

Γιατί εγκλωβίστηκα σε αυτή τη δίνη, που όλο ίδιες παραστάσεις μου δίνει. Κι όλο στα ίδια τριγυρνάω σα παγιδευμένη.
Να δώσω μια σε αυτόν τον άχρηστο καθρέφτη!
Φτάνει πια!
Πάλι άλλο ξεκίνησα να πω και αλλού κατέληξα θέλοντας να κλέψω τη δόξα κάποιου.